Eerste indrukken!
Blijf op de hoogte en volg Lisa
04 November 2013 | Kenia, Thika
Ik denk niet dat ik ooit, in mijn hele leven, ergens zo hartelijk welkom ben geheten als hier.
Zaterdagavond werd ik opgehaald om naar het huis te gaan waar ik de komende 3 maanden blijf. Ik slaap bij de directrice van het kinderthuis. Ze heeft een groot huis waar ik nu woon met haar, haar dochter en nog twee meisjes die zij opvangt. Om het huis heen ligt een groot stuk land wat ook van ons is en waar we onze eigen spullen verbouwen zoals uien, aardappels, bananen, papaya’s, mango, tomaten etc. Etc. Dus elke dag lekker verse bananen enzo ☺!
Ik heb een heerlijke kamer met een tweepersoonsbed voor mij alleen en heb mijn eigen badkamer. Echt heel erg fijn! Het enige wat ik niet heb is warm water onder de douche. Ik dacht dat dat heel vervelend zou zijn, maar eigenlijk is een koude douche juist heerlijk na een warme dag. En als ik mijn haar wil wassen of wel heet water wil, dan kan ik het gewoon opwarmen en dat met een kopje over me heen gooien. Wat ik stiekem ook heel fijn vind is dat ik hier WiFi heb en gewoon contact kan houden met iedereen wanneer ik daar behoefte aan heb. We hebben elektriciteit die werkt op zonne-energie en de energie opslaat. Maar als het nacht is geweest en de zon laat op de dag begint te schijnen heb je dus geen elektriciteit omdat het ‘op’ is. Maar goed, daar is natuurlijk prima mee te leven. Wat trouwens wel een beetje behelpen is, is mijn tandenpoetsen met mijn vingers, ik heb mijn tandenborstel laten liggen bij iemand die ik donderdag weer zie. Dus tot dan moet ik het zonder tandenborstel zien te redden haha.
Zaterdag na aankomst in het huis heb ik mijn spullen gedropt en zijn we naar Watoto gegaan. Dit is het kinderthuis waar ik mijn onderzoek ga doen. De organisatie heet eigenlijk Watoto Wenye Nguvu en het kindertehuis Kusitawi village, dus als ik het over Kusitawi of Watoto heb bedoel ik eigenlijk hetzelfde ;).
Toen we daar aankwamen (8 uur ’s avonds ofzo), hadden alle kinderen (92) zich verzameld in een zaaltje. Bleek dat ze een feest hadden en op ons gewacht hadden. Het was een feest om gedag te zeggen tegen iemand die vertrok, om de verjaardagen te vieren van de kinderen die in oktober en november jarig zijn én om mij te verwelkomen. Het was echt zo bijzonder. Ze hadden allemaal dingen geknutseld met Welcome Home Lisa en Welcome to our family enzo, echt heel schattig. We moesten op een podium zitten waar we gegeten hebben. Er werd heel veel gezongen en gedanst, echt ontzettend gezellig en typisch Afrikaans.
Ik zit sinds gisteravond even in een dipje. Ik merk dat ik heel erg moet wennen en dat dat heel veel energie kost. Nou had ik daar in Nederland al niet zoveel van, maar dat valt gewoon weer een beetje tegen. Ook vind ik het lastig om me aan te passen aan de cultuur op sommige vlakken, ik vind een beetje structuur en voorspelbaarheid wel fijn. Maar dat is hier dus echt nog minder dan nul komma nul. Daarnaast is het wonen in een familie soms gewoon lastig. Ik vind het altijd ontzettend bijzonder omdat je meeleeft in de cultuur en zo zelf het meest Keniaans wordt, maar het maakt het ook moeilijk omdat je je aan elkaar moet aanpassen. En ik word op dit moment nog heel erg als gast behandelt, alles wordt voor me gedaan in plaats van met me en dat draagt niet echt bij aan het thuis voelen hier. Maar daar ga ik de komende week wel verandering in proberen te brengen. Ook wordt er hier bijna de hele tijd Kiswahili gesproken omdat dat gewoon hun algemene voertaal is. Iedereen spreek wel goed Engels, maar dat is gewoon niet wat ze over het algemeen thuis spreken. Dus dat maakt dat ik vaak niet veel versta en ook wanneer ze Engels praten versta ik het niet altijd vanwege het accent waar ik nog aan moet wennen. Lastig lastig, maar dit hoort er natuurlijk allemaal weer bij en is ook prima. Kom ik allemaal weer overheen (al denk ik soms ontzettend dramatisch dat ik liever naar huis wil haha).
Deze week kennismaken in het kinder te huis en een beetje zien hoe het hier allemaal werkt, dus daar zal ik het eind van de week weer wat over schrijven! Ik zal dan ook kijken of ik wat foto’s kan plaatsen.
Bedankt trouwens allemaal voor jullie lieve reacties en berichtjes. Ik zou het heel leuk vinden als jullie de reacties hieronder achterlaten i.p.v. op Facebook, zodat als ik thuis ben en ik mijn verhaal laat afdrukken, alle reacties er ook bij staan ☺
Liefs,
Lisa
Zaterdagavond werd ik opgehaald om naar het huis te gaan waar ik de komende 3 maanden blijf. Ik slaap bij de directrice van het kinderthuis. Ze heeft een groot huis waar ik nu woon met haar, haar dochter en nog twee meisjes die zij opvangt. Om het huis heen ligt een groot stuk land wat ook van ons is en waar we onze eigen spullen verbouwen zoals uien, aardappels, bananen, papaya’s, mango, tomaten etc. Etc. Dus elke dag lekker verse bananen enzo ☺!
Ik heb een heerlijke kamer met een tweepersoonsbed voor mij alleen en heb mijn eigen badkamer. Echt heel erg fijn! Het enige wat ik niet heb is warm water onder de douche. Ik dacht dat dat heel vervelend zou zijn, maar eigenlijk is een koude douche juist heerlijk na een warme dag. En als ik mijn haar wil wassen of wel heet water wil, dan kan ik het gewoon opwarmen en dat met een kopje over me heen gooien. Wat ik stiekem ook heel fijn vind is dat ik hier WiFi heb en gewoon contact kan houden met iedereen wanneer ik daar behoefte aan heb. We hebben elektriciteit die werkt op zonne-energie en de energie opslaat. Maar als het nacht is geweest en de zon laat op de dag begint te schijnen heb je dus geen elektriciteit omdat het ‘op’ is. Maar goed, daar is natuurlijk prima mee te leven. Wat trouwens wel een beetje behelpen is, is mijn tandenpoetsen met mijn vingers, ik heb mijn tandenborstel laten liggen bij iemand die ik donderdag weer zie. Dus tot dan moet ik het zonder tandenborstel zien te redden haha.
Zaterdag na aankomst in het huis heb ik mijn spullen gedropt en zijn we naar Watoto gegaan. Dit is het kinderthuis waar ik mijn onderzoek ga doen. De organisatie heet eigenlijk Watoto Wenye Nguvu en het kindertehuis Kusitawi village, dus als ik het over Kusitawi of Watoto heb bedoel ik eigenlijk hetzelfde ;).
Toen we daar aankwamen (8 uur ’s avonds ofzo), hadden alle kinderen (92) zich verzameld in een zaaltje. Bleek dat ze een feest hadden en op ons gewacht hadden. Het was een feest om gedag te zeggen tegen iemand die vertrok, om de verjaardagen te vieren van de kinderen die in oktober en november jarig zijn én om mij te verwelkomen. Het was echt zo bijzonder. Ze hadden allemaal dingen geknutseld met Welcome Home Lisa en Welcome to our family enzo, echt heel schattig. We moesten op een podium zitten waar we gegeten hebben. Er werd heel veel gezongen en gedanst, echt ontzettend gezellig en typisch Afrikaans.
Ik zit sinds gisteravond even in een dipje. Ik merk dat ik heel erg moet wennen en dat dat heel veel energie kost. Nou had ik daar in Nederland al niet zoveel van, maar dat valt gewoon weer een beetje tegen. Ook vind ik het lastig om me aan te passen aan de cultuur op sommige vlakken, ik vind een beetje structuur en voorspelbaarheid wel fijn. Maar dat is hier dus echt nog minder dan nul komma nul. Daarnaast is het wonen in een familie soms gewoon lastig. Ik vind het altijd ontzettend bijzonder omdat je meeleeft in de cultuur en zo zelf het meest Keniaans wordt, maar het maakt het ook moeilijk omdat je je aan elkaar moet aanpassen. En ik word op dit moment nog heel erg als gast behandelt, alles wordt voor me gedaan in plaats van met me en dat draagt niet echt bij aan het thuis voelen hier. Maar daar ga ik de komende week wel verandering in proberen te brengen. Ook wordt er hier bijna de hele tijd Kiswahili gesproken omdat dat gewoon hun algemene voertaal is. Iedereen spreek wel goed Engels, maar dat is gewoon niet wat ze over het algemeen thuis spreken. Dus dat maakt dat ik vaak niet veel versta en ook wanneer ze Engels praten versta ik het niet altijd vanwege het accent waar ik nog aan moet wennen. Lastig lastig, maar dit hoort er natuurlijk allemaal weer bij en is ook prima. Kom ik allemaal weer overheen (al denk ik soms ontzettend dramatisch dat ik liever naar huis wil haha).
Deze week kennismaken in het kinder te huis en een beetje zien hoe het hier allemaal werkt, dus daar zal ik het eind van de week weer wat over schrijven! Ik zal dan ook kijken of ik wat foto’s kan plaatsen.
Bedankt trouwens allemaal voor jullie lieve reacties en berichtjes. Ik zou het heel leuk vinden als jullie de reacties hieronder achterlaten i.p.v. op Facebook, zodat als ik thuis ben en ik mijn verhaal laat afdrukken, alle reacties er ook bij staan ☺
Liefs,
Lisa
-
04 November 2013 - 19:43
Edith:
Jij moet natuurlijk acclimatiseren! Je hebt er maanden lang naartoe
geleefd en dan logisch dat je het gevoel krijgt van: is dit het nu?
Laat het koppie niet hangen hoor. Het zal gauw weer beter gaan.
We duimen voor je :-) -
04 November 2013 - 19:43
Marianne Den Besten:
Ha Lisa,
Hoe leuk en bijzonder het ook is, natuurlijk valt het niet mee. Je moet je plekje nog veroveren en echt bij hen gaan horen. Dat komt goed, vertrouw er maar op. Je geeft zelf al aan hoe je het een en ander gaat aanpakken. En zo af en toe een traantje wegpinken mag ook. Daarna gaat het altijd beter!
Marianne -
04 November 2013 - 19:53
Will:
Lieve Lisa,
De ontvangst en je kamer met eigen badkamer is wel even anders dan je vorige aankomst in Afrika hè?
Logisch dat je weer even moet acclimaticeren en wennen aan alle nieuwe omstandigheden maar jou kennende sla jij je hier ook weer doorheen.
Ik vind het erg leuk om je te volgen en wens je een leerzame en mooie tijd daar!
Ik heb veel bewondering voor je en kijk uit naar je volgende brief.
Liefs Tante Will.XXX. -
04 November 2013 - 19:56
Brinsley:
Liieees!
Ik ben ontzettend jaloers op je!
Probeer zoveel mogelijk te genieten, je komt vanzelf wel uit je dipje. :)
We missen je hier, maar zijn ook heel blij voor je.
Veel liefs uit het koude Nederland,
Brinsley <3 -
04 November 2013 - 20:41
Brechje:
Lieve Lisa,
Wat een ontvangst! Het is uiteraard wel even wennen en een dipje hoort daar soms ook bij. Wel ben ik ontzettend blij met hoe je in het huis zit en ontvangen bent. Je wordt met de tijd hopelijk steeds iets minder gast en dan voel je je meer op je gemak. Geniet ervan en ik vind het ontzettend leuk om mee te kunnen lezen met je avonturen!
Dikke kus en ben benieuwd naar de foto's :) -
09 November 2013 - 09:40
Ilona:
Het klinkt echt als een geweldige ervaring, maar ook heel moeiljk zo aan het begin. Blijf vooral genieten, rusten en voor jezelf zorgen. Het komt goed!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
