Dromen worden werkelijkheid!
Blijf op de hoogte en volg Lisa
10 November 2013 | Kenia, Thika
De eerste week zit erop, en wat een week was dat!
Ik kan het bijna manisch depressief noemen. De ene keer voelt het heerlijk om eindelijk in Kenia te zijn. Het andere moment vraag ik me af wat ik hier in hemelsnaam doe. En beide in het extreme, ultiem geluk v.s. vreselijk eenzaam en verdrietig.
Zoals ze zeggen, alle begin is moeilijk en de eerste week was denk ik het zwaarst. Ik voel me hier inmiddels prima, ben voor het grootste deel gewend en begin nu aan het aanpassen en mijn eigen plekje vinden.
Ik heb er een week opzitten in het kindertehuis en ben daar inmiddels een beetje gewend aan de chaos. Ik ben begonnen met mijn onderzoek om zo een beetje richting te geven aan mijn tijd daar, ik liep daar de eerste dagen een beetje als kip zonder kop rond en nu heb ik vaste uren en kan ik m’n tijd goed besteden. Ik ben daar officieel 5 en een halve dag (wat ik eigenlijk nogal veel vind). Maar als ik een dag iets leuks wil doen ofzo dan mag dat ook. Ik heb ook veel dagen waar ik de ochtends thuis ‘werk’, dus dan kan ik als ik wil ook gewoon iets voor mezelf doen. De kinderen zijn echt schatjes en ik vind het soms pijnlijk om te bedenken wat de meeste van hen hebben moeten doormaken om in dit tehuis te komen. Het leven is hier heel simpel, douchen doen ze met een emmertje, de WC is een gat in de grond en ook hun spel is relatief eenvoudig. Rond rennen met een buitenband, breien met inktpatronen of twee takjes, kleien met de grond als het geregend heeft etc. Het is bijzonder om te zien hoe weinig mensen hier hebben en hoeveel mogelijkheden ze daarmee creëren. Van de mentaliteit kunnen wij nog veel leren, er is hier weinig stress, weinig hoofdpijn, mensen klagen niet etc. Mooi om te zien dat het nog zo kan.
Dit weekend ben ik met de matatu naar Thika gegaan om daar bij een klasgenootje te slapen & samen wat leuks te doen. De matatu is hier het voornaamste en goedkoopste vervoersmiddel, maar nu al niet mijn favoriet. Het zijn busjes waar officieel 14 personen in vervoerd mogen worden. Echter, deze worden volgepropt met zoveel als dat er in praktijk inpassen. 24? Teveel in elk geval. Daarbij komt dat het verkeer hier chaos is en de mensen hier nog niet van deodorant gehoord hebben. Ik moest een afstand afleggen van ongeveer 40 minuten, ik kwam er kotsmisselijk uit. Wat trouwens heel irritant is, is dat ze je als mzungu steeds proberen af te zetten. Als je weet dat de prijs 50 shillings is, gaan ze alsnog proberen om je 80 te vragen. Je wordt hier als blanke gewoon gezien als een zak geld en dat wordt ook gewoon gezegd “ah kom op, zij is blank, zij heeft toch geld?!” (gevalletje discriminatie, VN?) Daarnaast ben ik het afgelopen weekend ongelofelijk veel aangestaard en na geroepen, een beetje intimiderend vind ik het. Erg onprettig in elk geval.
Maar goed, de matatu overleefd en in de stad vooral vervoerd door de tuktuk, een motor met soort van omheen gebouwde cabine die je makkelijk door de stad rijdt.
We hebben zaterdag een auto gehuurd en zijn naar Nairobi gegaan. Hier zijn we eerst naar een elephant orphanage gegaan, een opvang voor olifantjes waarvan ouders dood gegaan zijn (vaak vermoord..) Was echt heel leuk om ze van zo dichtbij te zien en ze zelfs te kunnen aaien. Er waren olifanten tot 3 jaar, dus ook hele kleintjes. Heel erg schattig!
Hierna zijn we naar the giraffe centre geweest! Dit was echt een droom die werkelijkheid werd. Ik heb in Zuid Afrika natuurlijk wel giraffes gezien, maar hier hadden een soort verhoogde veranda waar je ze kon voeren. En dat hebben we ook gedaan. Wat fantastisch was dat.. Ze hebben gewoon uit mijn hand gegeten! Geweldig. Echt even een oppeper die ik hard nodig had.
Vandaag heb ik heerlijk de hele dag in mijn bed gelegen en een beetje gekletst met m’n ‘zusjes’ hier. Om even uit te rusten en tijd voor mezelf te nemen en ik hoop dat ik nu vol de week in kan gaan en goed aan de slag kan. Volgend weekend ga ik met nog 2 andere klasgenootjes wat leuks doen in het weekend, dus dat is iets leuks om naar uit te kijken. Ik probeer steeds iets te plannen om naar uit te kijken voor het geval ik een slechte dag heb. Maar over het algemeen gaat het hier goed met mij!
Ik heb de afgelopen week nogal wat verslagen geschreven. Alle eerste indrukken zijn zo overweldigend en wilde ik graag delen. Ik denk dat ik vanaf nu wat minder zal schrijven omdat ik in een dagelijks ritme ga komen en waarschijnlijk vooral in het weekend bijzondere dingen mee maak. Maar uiteraard hou ik jullie op de hoogte!
Ik kan het bijna manisch depressief noemen. De ene keer voelt het heerlijk om eindelijk in Kenia te zijn. Het andere moment vraag ik me af wat ik hier in hemelsnaam doe. En beide in het extreme, ultiem geluk v.s. vreselijk eenzaam en verdrietig.
Zoals ze zeggen, alle begin is moeilijk en de eerste week was denk ik het zwaarst. Ik voel me hier inmiddels prima, ben voor het grootste deel gewend en begin nu aan het aanpassen en mijn eigen plekje vinden.
Ik heb er een week opzitten in het kindertehuis en ben daar inmiddels een beetje gewend aan de chaos. Ik ben begonnen met mijn onderzoek om zo een beetje richting te geven aan mijn tijd daar, ik liep daar de eerste dagen een beetje als kip zonder kop rond en nu heb ik vaste uren en kan ik m’n tijd goed besteden. Ik ben daar officieel 5 en een halve dag (wat ik eigenlijk nogal veel vind). Maar als ik een dag iets leuks wil doen ofzo dan mag dat ook. Ik heb ook veel dagen waar ik de ochtends thuis ‘werk’, dus dan kan ik als ik wil ook gewoon iets voor mezelf doen. De kinderen zijn echt schatjes en ik vind het soms pijnlijk om te bedenken wat de meeste van hen hebben moeten doormaken om in dit tehuis te komen. Het leven is hier heel simpel, douchen doen ze met een emmertje, de WC is een gat in de grond en ook hun spel is relatief eenvoudig. Rond rennen met een buitenband, breien met inktpatronen of twee takjes, kleien met de grond als het geregend heeft etc. Het is bijzonder om te zien hoe weinig mensen hier hebben en hoeveel mogelijkheden ze daarmee creëren. Van de mentaliteit kunnen wij nog veel leren, er is hier weinig stress, weinig hoofdpijn, mensen klagen niet etc. Mooi om te zien dat het nog zo kan.
Dit weekend ben ik met de matatu naar Thika gegaan om daar bij een klasgenootje te slapen & samen wat leuks te doen. De matatu is hier het voornaamste en goedkoopste vervoersmiddel, maar nu al niet mijn favoriet. Het zijn busjes waar officieel 14 personen in vervoerd mogen worden. Echter, deze worden volgepropt met zoveel als dat er in praktijk inpassen. 24? Teveel in elk geval. Daarbij komt dat het verkeer hier chaos is en de mensen hier nog niet van deodorant gehoord hebben. Ik moest een afstand afleggen van ongeveer 40 minuten, ik kwam er kotsmisselijk uit. Wat trouwens heel irritant is, is dat ze je als mzungu steeds proberen af te zetten. Als je weet dat de prijs 50 shillings is, gaan ze alsnog proberen om je 80 te vragen. Je wordt hier als blanke gewoon gezien als een zak geld en dat wordt ook gewoon gezegd “ah kom op, zij is blank, zij heeft toch geld?!” (gevalletje discriminatie, VN?) Daarnaast ben ik het afgelopen weekend ongelofelijk veel aangestaard en na geroepen, een beetje intimiderend vind ik het. Erg onprettig in elk geval.
Maar goed, de matatu overleefd en in de stad vooral vervoerd door de tuktuk, een motor met soort van omheen gebouwde cabine die je makkelijk door de stad rijdt.
We hebben zaterdag een auto gehuurd en zijn naar Nairobi gegaan. Hier zijn we eerst naar een elephant orphanage gegaan, een opvang voor olifantjes waarvan ouders dood gegaan zijn (vaak vermoord..) Was echt heel leuk om ze van zo dichtbij te zien en ze zelfs te kunnen aaien. Er waren olifanten tot 3 jaar, dus ook hele kleintjes. Heel erg schattig!
Hierna zijn we naar the giraffe centre geweest! Dit was echt een droom die werkelijkheid werd. Ik heb in Zuid Afrika natuurlijk wel giraffes gezien, maar hier hadden een soort verhoogde veranda waar je ze kon voeren. En dat hebben we ook gedaan. Wat fantastisch was dat.. Ze hebben gewoon uit mijn hand gegeten! Geweldig. Echt even een oppeper die ik hard nodig had.
Vandaag heb ik heerlijk de hele dag in mijn bed gelegen en een beetje gekletst met m’n ‘zusjes’ hier. Om even uit te rusten en tijd voor mezelf te nemen en ik hoop dat ik nu vol de week in kan gaan en goed aan de slag kan. Volgend weekend ga ik met nog 2 andere klasgenootjes wat leuks doen in het weekend, dus dat is iets leuks om naar uit te kijken. Ik probeer steeds iets te plannen om naar uit te kijken voor het geval ik een slechte dag heb. Maar over het algemeen gaat het hier goed met mij!
Ik heb de afgelopen week nogal wat verslagen geschreven. Alle eerste indrukken zijn zo overweldigend en wilde ik graag delen. Ik denk dat ik vanaf nu wat minder zal schrijven omdat ik in een dagelijks ritme ga komen en waarschijnlijk vooral in het weekend bijzondere dingen mee maak. Maar uiteraard hou ik jullie op de hoogte!
-
10 November 2013 - 17:47
Malou:
Hee schat!
Fijn dat je wat meer je draai hebt kunnen vinden. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je je rust en tijd voor jezelf pakt, maar zo te horen doe je dat wel. Een begin is altijd lastig, maar dat weet je ook. Je bent toch al zo wijs. :) Die dierenparken klinken heel leuk en de foto op Facebook met de giraffe zag er ook fantastisch uit! Veel plezier, sterkte en liefde! Xxx Malou -
10 November 2013 - 18:09
Rieneke:
Deze week is echt wel een rollercoaster voor jou geweest!
Alle gevoelens die men kan hebben, heb jij in een week mee gemaakt!
Mijn dappere nichtje!!
Vroeger kon je niet bij ons slapen vanwege de heimwee!
En kijk nu!!!!
Het is fijn om te horen dat het nu beter met je gaat!
Hopelijk kan je dat vasthouden!
Ik geniet volop van je reisverslagen....
Goede week
Veel liefs van je Tantie -
10 November 2013 - 21:47
Edith:
Hoi Lisa,
Leuke foto's! Ja, ik kan me voorstellen dat je een beetje in een culture shock
terecht bent gekomen. Soms positief, maar ook soms confronterend.
Heel veel succes met jouw werk de komende weken.
-
10 November 2013 - 22:43
Brechje:
Superleukkkk! Die giraffen en olifantjes echt bijzonder. Fijn dat je je plekkie hebt veroverd daar. Hoop dat je je zo blijft voelen en het lijkt me slim om inderdaad dingen te plannen. Hoop dat dat helpt om wat minder goeie dagen te overwinnen.
Dikke zoenennnnn -
11 November 2013 - 09:48
Wil:
Hoi Lisa,
Ja,dat is heftig hè? De overvloed hier en het primitieve leven daar. Toch denk ik wel eens dat de mensen daar tevredener zijn dan hier.
Zijn de mensen daar anders dan in Zuid-Afrika?
Ik hoop dat je snel je draai gaat vinden want 3 maanden zijn zo weer om en je moet er toch heel mooie herinneringen aan over houden.Liefs Tante Will.
P.S het verslag is erg leuk,bedankt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
