Het 'gewone' leven in Kenia..
Blijf op de hoogte en volg Lisa
27 November 2013 | Kenia, Thika
Het leven begint hier nu een beetje gewoon aan te voelen. Wat het allemaal wat minder spannend maakt. Ik zei van de week tegen mamma, als je denkt aan reizen lijkt het allemaal zo mooi en spannend en avontuurlijk, maar nu ik hier eenmaal zit en het nieuwe er vanaf is, is het niet veel anders dan het leven in Nederland. Omdat ik hier midden op het platteland zit en de dichtstbijzijnde grote weg 20 minuten lopen is, kan ik ook niet echt ergens heen en zit ik nogal aan huis gebonden. Wat op zich prima is, want hierdoor neem ik ook rust op de momenten dat ik niet op het project ben. Maar het maakt het soms wel wat ‘saai’. Ik moet echt iets plannen om eropuit te gaan en dingen te zien en doen. Ik ben op het moment wel bezig om met twee klasgenootjes een safari te plannen, maar dat is ook nog onzeker. Volgende week ga ik een dag naar de sloppenwijk hier, best wel spannend maar het hoort er hier wel bij. Verder ben ik vooral bezig met mijn onderzoek en lees ik thuis wat boeken enzo. Niet heel interessant dus haha.
Op het project willen de kinderen me allemaal graag Kiswahili leren, dus daar ben ik nu volop mee bezig en ik schijn een perfecte uitspraak te hebben haha. Dus hopelijk spreek ik voordat ik weg ga een aardig woordje Kiswahili ☺.
Ik geniet hier trouwens ontzettend van de mooie natuur. Als ik mijn huis uitloop kijk ik uit over een soort vallei met aan de overkant prachtige heuvels. Ook ben ik deze week 2 uur met de auto gereden om iemand weg te brengen, door de thee en koffie plantages en de prachtige natuur die hier nog bestaat! Heel bijzonder.
Ik begin steeds meer te wennen aan de cultuur en het leven hier en dingen waar ik aan het begin van op keek, zie ik nu niet eens meer. Bijvoorbeeld het bosje takken dat dient als bezem.. Eigenlijk geniet ik best wel van de simpliciteit (is dit een woord?) In Kenya. Mensen maken zich niet zo druk als in Nederland, kijken niet constant op hun horloge, hebben geen overvolle agenda’s en leven een stuk dichterbij de natuur. De kinderen spelen hier met de simpelste dingen en lijken daar zo gelukkig mee te zijn. Geen spelletjes op de iPad, maar gewoon lekker het veld over rennen met een autoband en een takje Voetballen met een voetbal gemaakt van een heleboel sokken, heerlijk!
Ik vind het zo bijzonder om te zien dat de mensen hier zoveel minder hebben, maar zoveel gelukkiger en tevredener lijken dan in Nederland. Ik heb dit ook gezegd toen ik in Zuid-Afrika was, maar dat blijft me verbazen. Aan de ene kant, wanneer ik hier ben, voel ik me heel erg bevoorrecht dat ik in Nederland geboren ben en daarmee simpelweg heel wat meer kansen in het leven heb, maar aan de andere kant is het juist dat leven dat maakt dat iedereen zo gestrest is en alles. Een burn-out of depressie? Komt amper voor in landen als Kenia. Het valt me ook op dat ik een stuk minder jengelende en huilende kinderen zie hier, over het algemeen spelen ze gewoon vrolijk buiten en doen ze alles met een lach op hun gezicht. Dat is toch bijzonder?
In Nederland is mij een aantal keer gevraagd of ik geld inzamelde om mee te nemen naar Kenya. Ik heb natuurlijk wel mijn pennenactie gedaan, maar dit levert uiteraard geen honderden euro’s op. Ik heb in Nederland gezegd dat ik wel iets wilde doen, maar er nog niet uit was op welke manier. Om te voorkomen om als Sinterklaas met zak geld en cadeautjes aan te komen en daarmee een verkeerde indruk te wekken (ik kom tenslotte uiteindelijk voor mijn onderzoek en om mijn kennis te delen en nieuwe kennis op te doen), heb ik toen gezegd dat ik hier zou kijken wat nodig is en dan uiteindelijk een oproepje te doen via mijn blog; bij deze!
Ik merk dat alles uiteindelijk toch op geld aan komt. Een uitje met de kinderen in de vakantie, school spullen, klamboes, allemaal kost het geld en met een huis van 96 kinderen, is alles dus x96..
Ik kan hier geen mensenlevens veranderen, maar dat doet Watoto gelukkig al. Wel wil ik hier graag aan bijdragen en zou ik het heel erg tof vinden als jullie mij hierbij willen helpen. Binnenkort gaan het grootste deel van de kinderen op homevisit, ze gaan dan voor een paar weken naar ‘huis’ wat vaak bij een ander familie lid is dan hun ouders. Er zijn een stuk of 20 kinderen die overblijven omdat ze simpelweg geen thuis hebben. Geen veilige omgeving waar ze heen kunnen, of familieleden die hen gewoon niet willen. Voor deze kinderen wil ik een leuke dag regelen zodat ook zij tijdens hun vakantie iets speciaals hebben, een dagje uit en een ijsje eten is voor hun heel uniek.. Daarnaast zou ik graag bij willen dragen aan het opknappen van de slaapzalen, deze zijn kaal en kunnen wel wat opgevrolijkt worden, daarnaast hebben de kinderen klamboes met grote gaten erin..
Wil je een bijdrage leveren, dan kun je een bedrag overmaken naar:
1028.67.585 t.n.v. L. Tupang
Ik zal precies opschrijven wat ik binnen krijg en laat jullie uiteraard zien/weten hoe het geld terecht is gekomen! Ik zorg er voor dat het geld niet op de grote hoop komt, maar direct gaat naar iets waar de kinderen waarmee ik werk iets aan hebben.
Alvast heel erg bedankt!
Op het project willen de kinderen me allemaal graag Kiswahili leren, dus daar ben ik nu volop mee bezig en ik schijn een perfecte uitspraak te hebben haha. Dus hopelijk spreek ik voordat ik weg ga een aardig woordje Kiswahili ☺.
Ik geniet hier trouwens ontzettend van de mooie natuur. Als ik mijn huis uitloop kijk ik uit over een soort vallei met aan de overkant prachtige heuvels. Ook ben ik deze week 2 uur met de auto gereden om iemand weg te brengen, door de thee en koffie plantages en de prachtige natuur die hier nog bestaat! Heel bijzonder.
Ik begin steeds meer te wennen aan de cultuur en het leven hier en dingen waar ik aan het begin van op keek, zie ik nu niet eens meer. Bijvoorbeeld het bosje takken dat dient als bezem.. Eigenlijk geniet ik best wel van de simpliciteit (is dit een woord?) In Kenya. Mensen maken zich niet zo druk als in Nederland, kijken niet constant op hun horloge, hebben geen overvolle agenda’s en leven een stuk dichterbij de natuur. De kinderen spelen hier met de simpelste dingen en lijken daar zo gelukkig mee te zijn. Geen spelletjes op de iPad, maar gewoon lekker het veld over rennen met een autoband en een takje Voetballen met een voetbal gemaakt van een heleboel sokken, heerlijk!
Ik vind het zo bijzonder om te zien dat de mensen hier zoveel minder hebben, maar zoveel gelukkiger en tevredener lijken dan in Nederland. Ik heb dit ook gezegd toen ik in Zuid-Afrika was, maar dat blijft me verbazen. Aan de ene kant, wanneer ik hier ben, voel ik me heel erg bevoorrecht dat ik in Nederland geboren ben en daarmee simpelweg heel wat meer kansen in het leven heb, maar aan de andere kant is het juist dat leven dat maakt dat iedereen zo gestrest is en alles. Een burn-out of depressie? Komt amper voor in landen als Kenia. Het valt me ook op dat ik een stuk minder jengelende en huilende kinderen zie hier, over het algemeen spelen ze gewoon vrolijk buiten en doen ze alles met een lach op hun gezicht. Dat is toch bijzonder?
In Nederland is mij een aantal keer gevraagd of ik geld inzamelde om mee te nemen naar Kenya. Ik heb natuurlijk wel mijn pennenactie gedaan, maar dit levert uiteraard geen honderden euro’s op. Ik heb in Nederland gezegd dat ik wel iets wilde doen, maar er nog niet uit was op welke manier. Om te voorkomen om als Sinterklaas met zak geld en cadeautjes aan te komen en daarmee een verkeerde indruk te wekken (ik kom tenslotte uiteindelijk voor mijn onderzoek en om mijn kennis te delen en nieuwe kennis op te doen), heb ik toen gezegd dat ik hier zou kijken wat nodig is en dan uiteindelijk een oproepje te doen via mijn blog; bij deze!
Ik merk dat alles uiteindelijk toch op geld aan komt. Een uitje met de kinderen in de vakantie, school spullen, klamboes, allemaal kost het geld en met een huis van 96 kinderen, is alles dus x96..
Ik kan hier geen mensenlevens veranderen, maar dat doet Watoto gelukkig al. Wel wil ik hier graag aan bijdragen en zou ik het heel erg tof vinden als jullie mij hierbij willen helpen. Binnenkort gaan het grootste deel van de kinderen op homevisit, ze gaan dan voor een paar weken naar ‘huis’ wat vaak bij een ander familie lid is dan hun ouders. Er zijn een stuk of 20 kinderen die overblijven omdat ze simpelweg geen thuis hebben. Geen veilige omgeving waar ze heen kunnen, of familieleden die hen gewoon niet willen. Voor deze kinderen wil ik een leuke dag regelen zodat ook zij tijdens hun vakantie iets speciaals hebben, een dagje uit en een ijsje eten is voor hun heel uniek.. Daarnaast zou ik graag bij willen dragen aan het opknappen van de slaapzalen, deze zijn kaal en kunnen wel wat opgevrolijkt worden, daarnaast hebben de kinderen klamboes met grote gaten erin..
Wil je een bijdrage leveren, dan kun je een bedrag overmaken naar:
1028.67.585 t.n.v. L. Tupang
Ik zal precies opschrijven wat ik binnen krijg en laat jullie uiteraard zien/weten hoe het geld terecht is gekomen! Ik zorg er voor dat het geld niet op de grote hoop komt, maar direct gaat naar iets waar de kinderen waarmee ik werk iets aan hebben.
Alvast heel erg bedankt!
-
28 November 2013 - 10:32
Will:
Hoi Lisa,
Wat een mooi reisverslag heb je weer gestuurd.Ja, moeilijk om te constateren dat het leven overal op hetzelfde neerkomt ,werken,eten en slapen en dat je zonder geld niets kan beginnen.
Het geld is er wel maar is jammer genoeg ongelijk verdeeld,zowel daar als hier.
Je lofelijk streven om daar op kleine schaal verandering in te brengen juig ik van harte toe.
De donatie is onderweg,doe er iets nuttigs mee.
Veel succes met je onderzoek en ik hoop dat de safari door kan gaan.
Groet en liefs Tante Will.
-
28 November 2013 - 17:00
Edith Duim:
Hoi Lisa,
Ja we worden toch altijd ingehaald door het ware leven, het alledaagse.
Maar door jouw onderzoek en de afwisseling van een uitje af en toe
zal het wel boeiend blijven.
Omdat je beseft dat het ook een tijdelijk verblijf is zal je er ook alles bewuster
beleven.
Jouw idee voor de kinderen die geen familie hebben een leuke dag te bezorgen
is top. Je kan op een donatie van ons rekenen.
lieve gr. Edith -
29 November 2013 - 09:33
Mamma:
Lieve Lisa,
Wat een heerlijk verhaal weer. Het is gek en tegelijkertijd heel mooi om te constateren dat 'alles went', waar je ook zit in de wereld.
Ik ben heel benieuwd hoe je de sloppenwijk zult ervaren, zal vast wel moeilijk zijn.
Super dat je de kinderen die geen familie hebben een leuke dag wilt bezorgen, natuurlijk lever ik graag een bijdrage.
Dikke kus van veel liefde van mamma. -
03 December 2013 - 11:41
Peter En Astrid:
Lieve Lisa,
Je doet heel mooi werk om de kinderen die geen familie hebben een mooie dag te bezorgen. Ook van ons kan je rekenen op een bijdrage.
Liefs,
Peter en Astrid -
15 December 2013 - 21:30
Brinsley:
Lieve Lies, ik heb zojuist een bijdrage gestuurd! Super wat je allemaal doet, je bent een topper!xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
